muta

Esperanto

prononco:

Signifoj

adjektivo

1. ne posedanta parolkapablon aŭ sonkapablon
2. ne povanta aŭ ne volanta dum momento paroli pro emocio aŭ pro ia kaŭzo
3. fariĝanta senparole

ekzemploj:

adjektivo

1. .
   1. ŝia filo estas muta de naskiĝo.
   2. virino bonorda estas muta kaj surda.
   3. oni mutigis lin per detranĉo de lango.
2. .
   1. li restis muta antaŭ malfacila demando de instruisto.
   2. mi eĉ mutiĝis de surprizo!
3. .
   1. li estas tre taŭga aktoro por mutaj roloj.
   2. ni rifuĝis al muteco de montoj.

sintakso:

kunteksto:

sinonimoj:

antonimoj:

frazeologio:

etimologio:

notoj:

vidu ankaŭ:

  muta

tradukoj:

   

angla: mute, speechless (en) belorusa: (be) bulgara: ?m f n? (bg) ĉeĥa: ?m f n? (cs) finna: (fi) franca: ?m f n? (fr) germana: stumm → de hispana: ?m f n? (es) hungara: (hu)

itala: ?m f n? (it) latina: ?m f n? (la) nederlanda: ?m f n? (nl) pola: niemy m (pl) f -a, n -e portugala: ?m f n? (pt) rumana: mut → ro rusa: ?m f n? (ru) sveda: ?m f n? (sv) vjetnama: (vi)

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „muta“.

Fontoj kaj citaĵoj