surda

Esperanto[redakti]

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	surda	surdaj
Akuzativo	surdan	surdajn

Tute ne posedanta, aŭ posedanta tre malfortan kapablon aŭdi.
Li estas surda je la dekstra orelo.

Virino bonorda estas muta kaj surda.

Ŝia surdeco estas denaska.

La maljuneco iom surdigis la avon.
Ne volanta aŭskulti, ne lasanta sin konvinki.
Ili restis surdaj al mia peto.

Prediki al surduloj (vane peni por persvadi).

Iliaj oreloj surdiĝis tuj kiam mi komencis mian parolon.
Malsonora, malakuta.
Lia voĉo estas surda.

Sufiĉas! surde interrompis la patro.

Fontoj kaj citaĵoj