esti

Esperanto[redakti]

Ĉi tiu kapvorto konsistas en fundamenta
radiko, derivaĵo aŭ kunmetaĵo.

Tempo	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	estis	estas	estos
Adjektiva aktiva participo	estinta	estanta	estonta
Substantiva aktiva participo	estinto	estanto	estonto
Adverba aktiva participo	estinte	estante	estonte
Moduso
Infinitivo	esti
Volativo	estu
Kondicionalo	estus

Vorterseparo

est + i

Deveno

el la latina est, franca est, la antikva greka vorto " ἐστί " kun sama signifo

ekzisti
mi pensas, do mi estas
troviĝi (en loko aŭ en situacio)
esti en urbo, en dubo, en embaraso; neniu estis ^[1] (ĉeestis)
havi partikularan karakterizaĵon, kiu ne markiĝas per la akuzativo
Mi estas studento.

Estas agrable vidi vin.

Rimarkoj: Specialan sencon havas la esprimo tio estas
helpverbo uzata kun participo
mi estis estinta, mi estos estinta, mi estus estinta, ke mi estu estinta (Louis de Beaufront, Grammaire et exercices de la langue internationale espéranto, 1906)

Vidu ankaŭ

troviĝi, ekzisti, prezentiĝi

bezonas apartigon laŭ supraj signifoj

angla: to be ^→ en; be ^→ en; exist ^→ en; be it ^→ en
bulgara: съм săm
ĉeĥa: být ^→ cs, bývat ^→ cs
ĉina: 是 ^→ zh shì (antaŭ substantivo aŭ nominala sintagmo aŭ permanenta predikata adjektivo, ne tradukiĝas antaŭ provizora predikata adjektivo aŭ loka sintagmo)
dana: være ^→ da
estona: olema
eŭska: izan, egon
finna: olla ^→ fi
franca: être ^→ fr, avoir ^→ fr
germana: sein ^→ de
greka: είμαι ^→ el
hispana: estar ^→ es, ser ^→ es
hindia: होना ^→ hi
hungara: lenni ^→ hu
Ido: esar ^→ io
indonezia: adalah ^→ id (ofte neniu vorto estas bezonata)
itala: essere ^→ it, trovarsi ^→ it, esistere ^→ it, toccare ^→ it (sence de: „estas mia vico“ = »addesso tocca a me«)
japana: だ ^→ ja da, です ^→ ja desu, である ^→ ja dearu; 有る ^→ ja ある, aru, 居る ^→ ja いる, iru; [3] 存在する ^→ ja そんざいする, sonzai suru

Referencoj kaj literaturo

Fontoj kaj citaĵoj