Saltu al enhavo

ci

El Vikivortaro
Nominativo ci
Akuzativo cin

Signifoj

[redakti]
  1. La dua persono ununombra kaj intima. (Kp-u vi.)
  2. La sama, sed moke malformala
Rimarkoj: Ĉi tiu vorto neniam estis en ofta uzo; Zamenhof malkonsilis uzi 'ci' jam en la Dua Libro de l' Lingvo Internacia, publikigita en 1888. Kelkaj aŭtoroj uzis 'ci' por portreti arkaikan lingvon, por tradukoj kaj por stilaj efikoj. Ĉi tiu uzokutimo estas kritikata de aliaj verkistoj.
Deveno
el la itala tu, te, -ti, franca toi, te, rusa k pola ty, ktp, plus la i de la personaj pronomoj. La ŝanĝo de *ti de la fontoj al E-o ci verŝajne estis permesi la tabelvortojn kiel tiu.
Derivaĵoj
cia
ciumi
Ekzemploj
Cia sintenado estos vere fiera, li moke murmuretis en ŝian orelon, kiam ci estos vekinta la tutan loĝantaron.
Vallienne, Henri. Kastelo de Prelongo (1907). ĉ. 6
Vidu ankaŭ

mi, li, ŝi, ĝi, ni, ili, oni, si, vi

Tradukoj

[redakti]

Referencoj kaj literaturo
Silabseparo
ci
Elparolo
IFA ʨi 
Sono :(lingvo -pl-)
(dosiero)
Gramatikaj trajtoj
  • Dativo ununombro de la pronomo ty
ci estas fleksiita formo de ty.
Ĉiujn pliajn informojn oni trovas ĉe la ĉefkapvorto ty.
Bv. do fari kompletigaĵojn nur tie.
Ekzemploj
Wziąłem ci wszystko, com mógł wziąć od ciebie
Mi ĉion de vi prenis, kion mi el vi povis preni
Fontoj kaj citaĵoj
Silabseparo
ci
Elparolo
IFA ʨi 
Sono :(lingvo -pl-)
(dosiero)
Gramatikaj trajtoj
  • Nominativo multenombro persona vira de la pronomo ten
ci estas fleksiita formo de ten.
Ĉiujn pliajn informojn oni trovas ĉe la ĉefkapvorto ten.
Bv. do fari kompletigaĵojn nur tie.
ununombro multenombro
ci cŵn
Elparolo
IFA kiː , plurnombro:  kuːn 

Signifoj

[redakti]
  1. hundo
    Antonimoj: cath (kato)
Referencoj kaj literaturo
  • Vikipedio en la kimra enhavas artikolon pri: Ci