du

Esperanto

Numeralo

 du ( eo , NV )

du

Deveno

el la latina vorto " duo " ^→ la; la litova du kaj la itala due

Signifoj

1. kvanta numeralo 2; unu plus unu (la naturala nombro sekvanta post unu), la nombro da niaj okuloj, oreloj, manoj aŭ piedoj)

   Du kaj tri estas kvin.

   Ni ne povis vidi pli malproksime ol unu metron aŭ du antaŭen super la reloj.

   Li havas du hundojn.

   S-ro Hyde estis okupinta nur du ĉambrojn; sed tiuj estis meblitaj lukse kaj bonguste.

Supernocioj

numero

dua

due

duo

duobla

duope

duopaĵo

duono

duonanto

duto

duuma

dekduuma

dudekuma

neduumulo

Tradukoj

   

abĥaza: [1] ҩба o̩ba afrikansa: [1] twee → af albana: [1] dy → sq greka antikva: [1] δύο dyo; [3] διετής dietēs araba: [1] اثنان → ar ithnān azerbajĝana: [1] iki ajmara: [1] paya → ay angla: [1] two → en araba: 1. اثنان (ar) belorusa: 1. два (be) bretona: 1. daou (br), div (br) bulgara: 1. две ĉeĥa: dva, dvě ĉina: 二 → zh eŭska: bi franca: [1] deux → fr germana: [1] zwei → de greka: 1. δύο (el) gvarania: 1. mokõi (gn) hebrea: 1. שניים (he) hispana: [1] dos → es

hungara: 1. két (hu), kettő (hu) indonezia: dua → id itala: [1] due → it japana: 1. 二 (に, ni) kataluna: 1. dos m (ca), dues f (ca) kroata: 1. dva (hr) mongola: 1. хоёр (mn) nederlanda: 1. twee (nl) persa: 1. دو (fa) pola: 1. dwa (pl) portugala: dois → pt rusa: 1. два (ru) sarda: duos, duos svahila: 1. -wili (Kiswahili) sveda: två → sv taja: 1. สอง (th) turka: 1. iki volapuko: 1. tel

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun M "du" (4)

du

dudek

dupunkto

duuma

Referencoj kaj literaturo

• du
•  du
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "du".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „du“.
• La Simpla Vortaro, „du“
•  du

Fontoj kaj citaĵoj

germana

 Pronomo

• persona pronomo

	ununombro	multenombro
nominativo	du	ihr
genitivo	deiner	euer
dativo	dir	euch
akuzativo	dich	euch

Alternativaj skribmanieroj

Du

Rimarkoj

Laŭ la normografia reformo de 2004 oni skribu du kaj dir (samtiel ihr, euer, sich) etliterume.
Laŭ la normografia reformo de 2006 oni skribu la personan pronomon du kaj ties derivitajn formojn etlitere; ĉe la parolado estas ankaŭ permesata la ĉefliterumado: Hallo Mama, ich habe schon lange nichts mehr von dir (ankaŭ: Dir) gehört.

Se la pronomo estad uzata substantive, ĝi estu skribita ĉeflitere: jemandem das Du anbieten

Silabseparo

du, genitivo: dei·ner, veraltet: dein, ^dativo dir, ^akuzativo dich, plurnombro: ihr, genitivo: eu·er, ^dativo euch, ^akuzativo euch

Elparolo

IFA:  duː , genitivo:  ˈdaɪ̯nɐ , veraltet:  daɪ̯n , ^dativo  diːɐ̯ , ^akuzativo  dɪç , plurnombro:  iːɐ̯ , genitivo:  ˈɔjɐ , ^dativo  ɔɪ̯ç , ^akuzativo  ɔɪ̯ç 

Sono :

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, genitivo: , veraltet:

Sono : "dein"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, ^dativo

Sono : "dir"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, ^akuzativo

Sono : "dich"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, plurnombro:

Sono : "ihr"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, genitivo:

Sono : "euer"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, ^dativo

Sono : "euch"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

, ^akuzativo

Sono : "euch"

(

lingvo -de-

)

(dosiero)

Signifoj

[1] ci  

Deveno

mezaltgermana „dū, duo“,malnovaltgermana „dū, t(h)ū“, ĝermana „*þu“,hindoĝermana „*tu“. La vorto estas atestita ekde la 8a jarcento.

Ekzemploj

[1] Hörst du mir zu?

[1] Willst du mit mir ausgehen?

[1] Er erbarmt sich deiner.

[1] Ich werde statt deiner zur Versammlung gehen.

[1] Kann ich dir behilflich sein?

[1] Sie half dir immer.

[1] Ich habe dich gestern nicht gesehen.

[1] Wenn du dich jetzt nicht beeilst, verpasst du den Bus.

Proverboj

[1] wie du mir, so ich dir

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

duzen

Referencoj kaj literaturo

[1] Vikipedio enhavas artikolon pri: Du (Personalpronomen)

[1] Germana vortaro de Jakob kaj Wilhelm Grimm (Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm) „du“.

[1] Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache „du“

[1] canoo.net „du“

[1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon „du“.

[1] The Free Dictionary „du“

[1] Wissenschaftlicher Rat der Dudenredaktion (Hrsg.): Duden, Deutsches Universalwörterbuch. 6. Auflage. Dudenverlag, Mannheim/Leipzig/Wien/Zürich ISBN 978-3-411-05506-7 , Seite 428

Fontoj kaj citaĵoj

sveda

 Pronomo

• persona pronomo

Signifoj

1. vi (duapersona pronomo, singulara, subjekta rolo)

Vidu ankaŭ

• dig (duapersona pronomo, singulara, nesubjekta rolo)
• din, ditt, dina (posesivaj duapersonaj pronomoj)