Saltu al enhavo

du

El Vikivortaro
La paĝo enhavas artikolojn
pri kelkaj lingvoj.
Vikipedio enhavas artikolon pri: Du
La esperanta vikicitaro enhavas artikolon kun citaĵoj pri: Du
La komuna dosierdeponejo "Commons"
havas kategorion rilatan al
du.

Esperanto

[redakti]

Numeralo

[redakti]

 du ( eo , NV )

du
Deveno
el la latina vorto " duo " → la; la litova du kaj la itala due

Signifoj

[redakti]
  1. kvanta numeralo 2; unu plus unu (la naturala nombro sekvanta post unu), la nombro da niaj okuloj, oreloj, manoj aŭ piedoj)
    Du kaj tri estas kvin.
    Ni ne povis vidi pli malproksime ol unu metron aŭ du antaŭen super la reloj.[1]
    Li havas du hundojn.
    S-ro Hyde estis okupinta nur du ĉambrojn; sed tiuj estis meblitaj lukse kaj bonguste.
Hiperonimoj
numero
dua
due
duo
duobla
duope
duopaĵo
duono
duonanto
duto
duuma
dekduuma
dudekuma
neduumulo

Tradukoj

[redakti]
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj
Vortfaradoj kun M "du" (6)
Vortgrupoj kun "du" (1)
Referencoj kaj literaturo
Fontoj kaj citaĵoj
  1. L. L. ZAMENHOF. La nigra virino.
  • (persona pronomo)
ununombro multenombro
nominativo du ihr
genitivo deiner euer
dativo dir euch
akuzativo dich euch
Alternativaj skribmanieroj
Du
Rimarkoj
Laŭ la normografia reformo de 2004 oni skribu du kaj dir (samtiel ihr, euer, sich) etliterume.[1]
Laŭ la normografia reformo de 2006 oni skribu la personan pronomon du kaj ties derivitajn formojn etlitere; ĉe la parolado estas ankaŭ permesata la ĉefliterumado: Hallo Mama, ich habe schon lange nichts mehr von dir (ankaŭ: Dir) gehört.[2]
Se la pronomo estad uzata substantive, ĝi estu skribita ĉeflitere: jemandem das Du anbieten
Silabseparo
du, genitivo: dei·ner, veraltet: dein, dativo dir, akuzativo dich, plurnombro: ihr, genitivo: eu·er, dativo euch, akuzativo euch
Elparolo
IFA duː , genitivo:  ˈdaɪ̯nɐ , veraltet:  daɪ̯n , dativo  diːɐ̯ , akuzativo  dɪç , plurnombro:  iːɐ̯ , genitivo:  ˈɔjɐ , dativo  ɔɪ̯ç , akuzativo  ɔɪ̯ç 
Sono :(lingvo -de-)
(dosiero)
, genitivo: , veraltet:
Sono : "dein"(lingvo -de-)
(dosiero)
, dativo
Sono : "dir"(lingvo -de-)
(dosiero)
, akuzativo
Sono : "dich"(lingvo -de-)
(dosiero)
, plurnombro:
Sono : "ihr"(lingvo -de-)
(dosiero)
, genitivo:
Sono : "euer"(lingvo -de-)
(dosiero)
, dativo
Sono : "euch"(lingvo -de-)
(dosiero)
, akuzativo
Sono : "euch"(lingvo -de-)
(dosiero)

Signifoj

[redakti]
  1. ci  dubinda
Deveno
mezaltgermana „dū, duo“,malnovaltgermana „dū, t(h)ū“, ĝermana „*þu“,hindoĝermana „*tu“. La vorto estas atestita ekde la 8a jarcento.[3]
Ekzemploj
Hörst du mir zu?
Willst du mit mir ausgehen?
Er erbarmt sich deiner.
Ich werde statt deiner zur Versammlung gehen.
Kann ich dir behilflich sein?
Sie half dir immer.
Ich habe dich gestern nicht gesehen.
Wenn du dich jetzt nicht beeilst, verpasst du den Bus.

Proverboj

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj
duzen
Referencoj kaj literaturo
  • Vikipedio enhavas artikolon pri: Du (Personalpronomen)
  • Germana vortaro de Jakob kaj Wilhelm Grimm (Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm)du“.
  • Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache „du
  • canoo.net „du
  • Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikondu“.
  • The Free Dictionary „du
  • Wissenschaftlicher Rat der Dudenredaktion (Hrsg.): Duden, Deutsches Universalwörterbuch. 6. Auflage. Dudenverlag, Mannheim/Leipzig/Wien/Zürich ISBN 978-3-411-05506-7, Seite 428
Fontoj kaj citaĵoj
  1. Deutsche Rechtschreibung. Regeln und Wörterverzeichnis. Amtliche Regelung. Überarbeitete Fassung 2004. Seite 68, § 66.
  2. Nach: Amtliches Regelwerk der deutschen Rechtschreibung, § 66. In: Dudenband 1 – Die deutsche Rechtschreibung (2006). Herausgegeben von der Dudenredaktion. 24. völlig neu bearbeitete und erweiterte Auflage. Mannheim, Leipzig. Seite 1195
  3. Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache. 24., durchgesehene und erweiterte Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kapvorto: „du“, paĝo 218.

sveda

[redakti]

Pronomo

[redakti]

 du ( sv , PN )

du
Prononco
Sono :(lingvo -sv-)
(dosiero)
  • (persona pronomo)

Signifoj

[redakti]
  1. vi (duapersona pronomo, singulara, subjekta rolo)
    Var är du?
    Kie vi estas?
Vidu ankaŭ
  • dig (duapersona pronomo, singulara, nesubjekta rolo)
  • din, ditt, dina (posesivaj duapersonaj pronomoj)
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj
Referencoj kaj literaturo