tu
franca[redakti]
Deveno
[redakti]
El la malnova franca tu, siavice el la latina tū kaj finfine la prahindeŭropa *túh₂ aŭ *tū.
Prononco
[redakti]
Persona pronomo[redakti]
tu
hispana[redakti]
Poseda pronomo, vira kaj ina[redakti]
 | Rimarkoj |
 | Silabseparo |
- tu
| Elparolo |
- IFA: t̪u
 | Gramatikaj trajtoj |
- 2a persono ununombra
 | Signifoj |
- [1] cia
 | Ekzemploj |
- [1] ¿Dónde está tu mochila?
- Kie estas cia dorsosako?
Tradukoj
[redakti]
 | Referencoj kaj literaturo |
- [1] Real Academia Española, Diccionario de la Real Academia Española, 2001 „tu“
- [1] LEO hispana-germana, kapvorto: „tu“
Ido[redakti]
Deveno
[redakti]
Latina tu laŭ koncepta ŝablono de la frumoderna angla thou, franca tu, germana du, itala tu, hispana tu, kaj rusa ты (ty).
Prononco
[redakti]
- IFA: tu
Persona pronomo[redakti]
tu (plurnombro vi)
Sinonimoj
[redakti]
- vu (formala)
Derivaĵoj
[redakti]
Interlingvao[redakti]
Persona pronomo[redakti]
| Prononco |
IFA: /tu/
| Signifoj |
(oblikvo te, posesivoj tu kaj tue)
latina[redakti]
Deveno
[redakti]
El la praitalika *tū, siavice el la prahindeŭropa *túh₂ aŭ *tū. Kognatoj inkludas la antikvan grekan σύ, sanskritan त्वम्, malnovan anglan þū, arkaikajn anglan kaj skotan thou, kaj malnovan persan 𐎬𐎺𐎶.
Prononco
[redakti]
- IFA: tuː
Persona pronomo[redakti]
tū (genitivo tuī, dativo tibi, akuzativo kaj ablativo tē, poseda adjektivo tuus)
Rimarkoj pri uzado[redakti]
Malsame ol en la latinidaj lingvoj, mankas en Latino la ununombra "ci-via distingo." Tio estas, tū estas la universala ununombra duapersona formo en la latina, sendepende de kunteksto, dum vos ĉiam signifas la plurnombron.
Ankaŭ, la nominativa uzo de latinaj personaj pronomoj ĉiam havas emfazan signifon. Ekzemple:
- Mihi places: Vi plaĉas al mi.
- Tu mihi places: Estas vi, kiu plaĉas al mi; nur vi plaĉas al mi.
rumana[redakti]
Persona pronomo[redakti]
tu
tu estas la transkribo de jenaj vortoj:
