a

Esperanto

-a aŭ a

Elparolo

• IFA: /a/  
   ^(Info)

Litero

a

1. la centra kaj plej vasta vokalo de Esperanto en sia minuskla skribformo, kaj nomo de tiu fonemo

Substantivo

a

1. nomo de la litero "a", unua litero de pluraj alfabetoj, kia la Esperanta kaj la latina.

Rimarko: la vorto "a", liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.

Vidu ankaŭ

• A, majuskla skribformo

 a pri la finaĵo a

• volvita A

Translingva

Mallongigo

a

1. unuosimbolo por: Ar

   1 a = 100 m²

2. fiziko: akcelo (el la angla acceleration)

   $a = \frac{v}{t}$

3. unuo-prefikso: ato- (10⁻¹⁸ = unu triiliono)
4. geometrio: uzata variablo por la flanko kaj flanklongeco de la kvadrato

   a² + b² = c²

Angla

Elparolo

• IFA: /ə/

Artikolo

a

1. nedifina artikolo

Ĉeĥa

Konjunkcio

a

1. kaj

Volapuko

Prepozicio

a

1. po.
   • balats lul a makazims deg = kvin pecoj po dek pfenigoj.
   • degtelat bal a maks tel = dekduo po du markoj.
2. por ĉiu, je ĉiu, ĉiun ...-n, ĉiu...-e.
   • Dabinons pöls deg a pad bal. = Estas dek eraroj sur ĉiu paĝo, estas po dek eraroj sur ĉiu paĝo.
   • Vobom a del telid. = Li laboras ĉiun duan tagon.
   • Osteifülob ad tradutön kapitis tel a vig. = Mi provos traduki po du ĉapitrojn semajne.
3. je (+ mezurunuo), laŭ
   • Vivoti at eremob a met. = Ĉi tiun teksaĵon mi aĉetis laŭ metro.
   • Lefadi selom te a loun. = Li vendas ŝnuron nur ulne.
   • Mesed oma pakalkulon a del. = Lia salajro estas kalkulata laŭ labortago.