mono

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	mono	monoj
Akuzativo	monon	monojn

mono

Prononco

Sono

(

lingvo [eo]

)

(dosiero)

Vorterseparo

mon + o

Signifoj

1. pagilo laŭleĝe fabrikita kaj konsistanta el stampita metaldisketo aŭ surpresita paperfolio kun difinita valoro por servi kiel aĉetrimedo

Deveno

[1] eble el angla money

Samsencaĵoj

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Supernocioj

[1]

Subnocioj

[1]

Ekzemploj

1. Pli bona homo sen mono, ol mono sen homo.

Parolturnoj

[1]

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1] monpuno

Tradukoj

   

angla: [1] money → en finna: raha → fi franca: [1] argent → fr indonezia: [1] uang → id

hispana: dinero → es portugala: [1] dinheiro → pt sveda: [1] pengar → sv

Referencoj kaj literaturo

• mon
•  mono
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "mono".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „mono“.
• La Simpla Vortaro, „mono“

Fontoj kaj citaĵoj