mono

mono (Esperanto)

Substantivo

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	mono	monoj
Akuzativo	monon	monojn

mono

Elparolo IFA:  ['mono]

•  mono ^(Info)

Vorterseparo

mon' + o

Signifoj

1. Pagilo laŭleĝe fabrikita kaj konsistanta el stampita metaldisketo aŭ surpresita paperfolio kun difinita valoro por servi kiel aĉetrimedo.

Deveno

[1]

Samsencaĵoj ☞

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Supernocioj

[1]

Subnocioj

[1]

Ekzemploj

1. Pli bona homo sen mono, ol mono sen homo.

Parolturnoj:

[1]

Karakterizaj vortkombinaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

 

angla: [1] money → en franca: [1] argent → fr

portugala: [1] dinheiro → pt

? Referencoj kaj pli da informoj:

• mon
•  mono
• Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto, 2005 „mono“
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „mono“

• La Simpla Vortaro, „mono“

Fontoj: