eŭ

Esperanto[redakti]

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	eŭ	eŭoj
Akuzativo	eŭon	eŭojn

alternativa nomo por la Esperanta litero ŭo.

Deveno

La sola vera eblaĵo, per Esperanto fonotakso (sonreguloj), krom aŭ, kiu konfuzus kun la vorteto aŭ.

Samsencaĵoj

Majuskloj: A | B | C | Ĉ | D | E | F | G | H | Ĥ | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | Ŝ | T | U | Ŭ | V | Z
Minuskloj: a | b | c | ĉ | d | e | f | g | h | ĥ | i | j | k | l | m | n | o | p | r | s | ŝ | t | u | ŭ | v | z
Liternomoj: a, bo (be), co (ce), ĉo (ĉa), do (de), e, fo (ef), go (‎ge), ĝo (ĝe), ho (ha), ĥo (ĥi), i, jo (je), ĵo (‎ĵi), ko (ka), lo (‎el), mo (om), no (‎en), o, po (pa), ro (ar), so (es), ŝo (‎eŝ), to (‎ta), u, ŭo (eŭ), vo (vi), zo (ze)

Elparolo

diftonga vokalo IFA: /eu̯/