nominativo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	nominativo	nominativoj
Akuzativo	nominativon	nominativojn

Vorterseparo

nominativ + o

Signifoj

[1] Λ lingv. Kazo en diversaj lingvoj, montranta la subjekton de la verbo, la subjektan predikativon, aŭ subst-on ekstersintakse uzatan; analoge en E. la formo sen n: ☞ ergativo, kopulativo.

Ekzemploj

[1] En E. eĉ la objekta predikativo staras en nominativo: Vi farbas la domon ruĝa. = Vi farbas la domon tiel, ke ĝi fariĝas ruĝa.

Samsencaĵoj

[1]

Parencaĵoj

[1]

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

   

angla: [1] nominative → en franca: [1] germana: [1] Nominativ → de hispana: [1]

itala: [1] portugala: [1] rumana: [1] nominativ rusa: [1] sveda: [1]

Referencoj kaj literaturo

•  nominativo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "nominativo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „nominativo“.
• La Simpla Vortaro, „nominativo“

Fontoj kaj citaĵoj

portugala

Prononco

• IFA:  /nõmĩnatʃivʊ/ 

 Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o nominativo	os nominativos

1. nominativo