nominativo

nominativo (Esperanto)

Substantivo

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	nominativo	nominativoj
Akuzativo	nominativon	nominativojn

Vorterseparo

• nominativ/o

Signifoj

[1] (Λ lingvoscienco) Kazo en diversaj lingvoj, montranta la subjekton de la verbo, la subjektan predikativon, aŭ subst-on ekstersintakse uzatan; analoge en E. la formo sen n: ☞ ergativo, kopulativo.

Ekzemploj

[1] En E. eĉ la objekta predikativo staras en nominativo: Vi farbas la domon ruĝa. = Vi farbas la domon tiel, ke ĝi fariĝas ruĝa.

Samsencaĵoj ☞

[1]

Parencaĵoj

[1]

Karakterizaj vortkombinaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

 

angla: [1] franca: [1] germana: [1] hispana: [1]

itala: [1] portugala: [1] rusa: [1] sveda: [1]

? Referencoj kaj pli da informoj:

• Vikipedia artikolo „nominativo“

•  nominativo
• Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto, 2005 „nominativo“
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „nominativo“

• La Simpla Vortaro, „nominativo“

Fontoj:

Portugala

Elparolo

• IFA:  /nõmĩnatʃivʊ/

Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o nominativo	os nominativos

1. nominativo