vorto

Esperanto

substantivo

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	vorto	vortoj
Akuzativo	vorton	vortojn

[1] vorto de Profesoro Th. Cart (1927)

 Vorterseparo

vort + o

Elparolo

vorto

(dosiero)

IFA:  ['vor.to]

Deveno

El la germana Wort, "vorto".

Silabseparo

vor·to

 Signifoj

1. Areto da sonoj kun logika signifo aŭ gramatika uzo en iu lingvo; ĉiu semantika unuo de lingvo (ĉu okazanta memstare aŭ ne).

   Neniu esperantavorto havas malpli ol du literojn.

   Eĉ malgraŭ tio, ke la esperantaj radikoj ne okazas memstare, ili estas esperantaj vortoj, ĉar portas sendependajn signifojn.

2. La skriba reprezento de tiu areto da sonoj.

   Sur nia standardo estis skribitaj la vortoj "espero, obstino kaj pacienco".

3. Tiu skriba formo aŭ eĉ la propra vorto aŭdita kontraste al la ideo tenata de ĝi.

   Li estis tiom malatenta, tiel ke li legis nur vortojn (ne vere kompreni, kion li legis).

   Tio, kion vi diras, estas nur sensencaj vortoj por mi!

4. (figure) Eldiraĵo, maldepende ĉu unu- aŭ plurvorta.

   Ili nur bezonas ĝentilan vorton.

5. figurs. buŝa promeso

   Vi havas mian vorton.

   Li donis sian vorton.

   Li tenas sian vorton.

   Li (la tajloro) efektive plenumis sian vorton.

6. (komputoscienco) Grupo da bitoj aŭ signoj kune traktitaj. 

Samsencaĵoj

• termino

Liter-reordigoj

• trovo

 Vidu ankaŭ

• Vorto, propra nomo
• vortaro

Tradukoj

 

angla: word (en) ĉeĥa: slovo (cs) dana: ord → da franca: mot (fr) germana: Wort (de) neŭtra greka: λέξη (el) hispana: palabra (es)

kroata: riječ (hr) indonezia: kata (id) nederlanda: woord (nl) pola: słowo (pl), wyraz (pl) portugala: palavra (pt) rumana: vorbă (ro) rusa: слово (ru) sveda: ord (sv)

? Referencoj kaj pli da informoj:

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „vorto“.

Fontoj:

• vort
•  vorto