vorto
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
Esperanto[redakti]
Substantivo[redakti]
vort + o ( eo , SB )
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | vorto | vortoj |
| Akuzativo | vorton | vortojn |
 | Deveno |
 | Elparolo |
Sono : ( lingvo -eo- ) (dosiero)
Signifoj
[redakti]
- areto da sonoj kun logika signifo aŭ gramatika graveco en iu lingvo; ĉiu semantika unuo de lingvo (ĉu okazanta memstare aŭ ne)
- Neniu esperanta vorto havas malpli ol du literojn.
- Eĉ malgraŭ tio, ke la esperantaj radikoj ne okazas memstare, ili estas esperantaj vortoj, ĉar portas sendependajn signifojn.
- skriba reprezento de tiu areto da sonoj
- Sur nia standardo estis skribitaj la vortoj "espero, obstino kaj pacienco".[1]
- tiu skriba formo aŭ eĉ la propra vorto aŭdita kontraste al la ideo tenata de ĝi
- Li estis tiom malatenta, tiel ke li legis nur vortojn (ne vere kompreni, kion li legis).
- Tio, kion vi diras, estas nur sensencaj vortoj por mi!
- (figursenca) eldiraĵo, maldepende ĉu unu- aŭ plurvorta
- Ili nur bezonas ĝentilan vorton.
- (figursenca) buŝa promeso
- (komputado) grupo da bitoj aŭ signoj kune traktitaj.
 | Sinonimoj |
 | Derivaĵoj |
 | Liter-reordigoj |
 | Vidu ankaŭ |
Tradukoj
[redakti]
 | Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
Vortfaradoj kun N "vort" (5)
 | Referencoj kaj literaturo |
 | Fontoj kaj citaĵoj |