vorto

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	vorto	vortoj
Akuzativo	vorton	vortojn

libro Vortoj far Profesoro Th. Cart (1927)

Deveno

el la germana vorto " Wort " ^→ de kun sama signifo

Vorterseparo

vort + o

Elparolo

Sono

(

lingvo [eo]

)

(dosiero)

Signifoj

1. areto da sonoj kun logika signifo aŭ gramatika uzo en iu lingvo; ĉiu semantika unuo de lingvo (ĉu okazanta memstare aŭ ne)

   Neniu esperanta vorto havas malpli ol du literojn.

   Eĉ malgraŭ tio, ke la esperantaj radikoj ne okazas memstare, ili estas esperantaj vortoj, ĉar portas sendependajn signifojn.

2. La skriba reprezento de tiu areto da sonoj.

   Sur nia standardo estis skribitaj la vortoj "espero, obstino kaj pacienco".

3. Tiu skriba formo aŭ eĉ la propra vorto aŭdita kontraste al la ideo tenata de ĝi.

   Li estis tiom malatenta, tiel ke li legis nur vortojn (ne vere kompreni, kion li legis).

   Tio, kion vi diras, estas nur sensencaj vortoj por mi!

4. (figure) Eldiraĵo, maldepende ĉu unu- aŭ plurvorta.

   Ili nur bezonas ĝentilan vorton.

5. (figursenca) buŝa promeso

   Vi havas mian vorton.

   Li donis sian vorton.

   Li tenas sian vorton.

   Li (la tajloro) efektive plenumis sian vorton.

6. (komputado) Grupo da bitoj aŭ signoj kune traktitaj.  

Sinonimoj

• termino

Derivaĵoj

heredvorto

vortaro, vortprovizo

Liter-reordigoj

• trovo

Vidu ankaŭ

• propra nomo

Tradukoj

   

araba: كَلِمَةْ → ar aŭ كلمة → ar kalima(tun) armena: բառ → hy bar arumana:zbor asturia: pallabra → ast ina, verbu → ast vira angla: word → en bengala: শব্দ shôbdô bulgara: дума ina dúma ĉeĥa: slovo → cs dana: ord → da eŭska: hitz, berba franca: mot → fr

germana: Wort → de neŭtra greka: λέξη → el hispana: palabra → es kroata: riječ → hr indonezia: kata → id nederlanda: woord → nl pola: słowo → pl, wyraz → pl portugala: palavra → pt rumana: vorbă rusa: слово → ru sveda: ord → sv komuna

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „vorto“.
• vort
•  vorto

Fontoj kaj citaĵoj