дочь

El Vikivortaro

rusa[redakti]

 Substantivo[redakti]

Signifoj
[redakti]

[1] filino, inseksa homido, rigardata rilate al la gepatroj.
  • ◆ Она живёт с дочерью, но дочь лежит в больнице… В. М. Шукшин, «Калина красная», 1973. j.
  • Ŝi loĝas kun filino, sed filino estas enhospitaligita. Vasilij Ŝukŝin. Viburno ruĝa. 1973.
  • ◆ Пришла и царица со своими детьми ― двумя сыновьями и двумя дочерьми. Александр Голяндин, «Она была бородатым фараоном // «Знание — сила»», 2005. j.
  • Venis carino kun siaj infanoj ― du filoj kaj du filinoj. Aleksandro Golandin. Ŝi estis barbohava faraono. 2005.
  • ◆ Он думал о четырёх своих дочерях, не знающих грамоты, о жене. А. Н. Толстой, «Черная пятница», 1924. j.
  • Li pensis pri kvar siaj filinoj senalfabetaj, pri edzino. Alekseo Tolstoj. Nigra vendredo. 1924.
  • ◆ Воспитывала дочерей уже мачеха, сумевшая, впрочем, стать для них тем, что называется хорошая мать. Александр Солженицын, «В круге первом. Т. 1. Гл. 26-51.», 1968. j.
  • Edukis filinojn jam bopatrino, kiu tamen sukcesis iĝi por ili tiu, kiun oni nomas bona patrino. Aleksandro Solĵenicin. En la cirklo unua. Vol. 1. Ĉapitroj 26-51. 1968.
[2] sublim. ino, rigardata kiel ido de iu etna alia komunumo.
  • ◆ Настоящая дочь своего народа
  • Ŝi estas vera filino de sia popolo.

Atributoj
[redakti]

Substantivo, anima, ina genro, 3-a deklinacio (tipo de deklinacio 8e^ laŭ klasifikado de A.A. Zaliznjak).

kazo sing. plur.
nom. до́чь до́чери
gen. до́чери дочере́й
dat. до́чери дочеря́м
ak. до́чь дочере́й
inst. до́черью дочеря́ми
дочерьми́
pr. до́чери дочеря́х
lok. до́че
Prononco
singularo: IFA /dot͡ɕ/ , pluralo: IFA /[ˈdot͡ɕɪrʲɪ/ 
Elparolo
Sono :(lingvo -ru-)
(dosiero)
(singularo)
Дочь Рафке [Filino de Rafke]
Дочь советской Киргизии [Filino de la sovetia Kirgizio]
Samsencaĵoj
[1], [2] дщерь
Kontraŭvortoj
[1] мать, отец (laŭ parencaj rilatoj), сын (laŭ sekso), падчерица (laŭ parencaj rilatoj)
[2] сын (laŭ sekso)
Hiperonimoj
[1] отпрыск, ребёнок, дитя
[2] дитя
Hiponimoj
[1] падчерица
Derivaĵoj
Deveno

Devenas el la malnovslava dъkťi, de kiu interalie devenis: la malnovslava дочи (de *дъчи), poste дочь (ekde la 15-16a jarcentoj), la malnovslava дъшти (genitivo: дъштере), la ukraina доч (genitivo: дочери), дочка, la bulgara дъщеря, la serbokroata kħи̑ (genitivo: kħе̏pи), la slovena hčȋ (genitivo hče^re), la malnovĉeĥa dci, la ĉeĥa dcera, slovaka dcéra, la pola cora, córka. Ĝi parencas al la litova duktė̃ (genitivo: dukter̃s) «filino», dūkrà (*duktrā), podukrà, podukrė «bofilino», la malnovprusa duckti «filino», po-ducre «bofilino», la malnovhinda duhitā́, la avesta dugǝdar-, la armena dustr, la gota daúhtar, la nova supregermana Tochter, la greka θυγάτηρ, la toĥara A ckācar, В tkācer, poste verŝajne al la malnovhinda dṓgdhi «iu melkas, melkiĝas». Ankaŭ rigardu arkaikan formon de la komparativo: slavono дъщерьши «nevino», la malnovhinda ac̨vatarás «mulo», la latina matertera «onklino». Max Julius Friedrich Fasmer. Russisches etymologisches Wörterbuch (Rusa etimologia vortaro)

Proverboj

Сын глядит в дом, а дочь глядит вон.
  • Filo rigardas en domon, dum filino rigardas eksteren.
Сына кормить — взаймы давать; дочь кормить — в окно деньги выбрасывать.
  • Nutri filon estas kvazaŭ prunti; nutri filinon — kvazaŭ monon en fenestron ĵeti.
Дочь — матери помощница.
  • Filino — al patrino helpantino.
Дочь на отца похожа — счастливая.
  • Se filino similas al patro ŝi estos feliĉa.
Дочь — чужое сокровище.
  • Filino estas alies trezoro.