-o

Esperanto

 Substantivo

 -o ( eo , UF )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	-o	-oj
Akuzativo	-on	-ojn

Deveno

La substantiva -o kaj adjektiva -a de Esperanto venas el la maskla -o kaj inseksa -a de la itala lingvo, kiuj havas malsamajn signifojn. Sed la Esperanta aranĝo trovas paralelon ĉe la itala frazo la mano destra "la mano dekstra".

Signifoj

1. montras ke vorto estas substantivo. Se substantiva estas la radikalo, la -o estas balasta, sed se la radikalo estas nesubstantiva, la finaĵo -o substantivigas ĝin.
2. pseŭdo-finaĵo de iuj pronomoj el la tabelvortoj (io, kio, tio, ĉio, nenio -- forlasebla ĉe nenio)

Derivaĵoj

• -o-
• o-vorto

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun U "-o" (430)