fumo

Esperanto

fum + o

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	fumo	fumoj
Akuzativo	fumon	fumojn

1. Gasa produkto, miksaĵo de gaso, akva vaporo kaj subtilaj solidaj substancoj, grizeta aŭ nigreta, pli aŭ malpli densa, leviĝanta el brulanta korpo.

   Ne ekzistas fumo sen fajro.

   Estas malpermesite fumi / fumumi ĉi tie, bonvolu iri al la fumejo.

   Mia avo laboras en fumaĵejo. Tie oni fumaĵas fiŝojn.

   Kuracisto malrekomendis al mi manĝi fumaĵojn.

   Kiun lokon vi deziras: ĉu por fumantoj aŭ nefumantoj?

   Post longaj jaroj da kvieto la vulkano rekomencis fumiĝi.

   Ni foriru de ĉi tiu fumplena drinkejo.

2. Tiu sama produkto el kelkaj substancoj, donanta sensoplaĉan odoron.

   Mi ŝatas fumon de la incenso / odorfumo.

   Ni ĝuis fume brulantan incenson.

3. Tiu sama produkto, uzata kiel simbolo de ardanta kolero.

   La drako koleriĝis kaj leviĝis fumo el lia nazo kaj fajro el lia buŝo.

4. Tiu sama produkto, rigardata kiel simbolo de io momente foriĝanta.

   Gloro estas nur fumo.

Tradukoj

   

angla: smoke → en, fume → en franca : fumée → fr germana : Rauch → de

pola : dym → pl rumana: fum rusa : дым → ru

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „fumo“.

Fontoj kaj citaĵoj

• fum
•  fumo

Interlingvao

 Substantivo

Signifoj

[1] fumo

portugala

Prononco

• IFA:  /fũmʊ/ 

 Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o fumo	os fumos

1. fumo