fingro

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	fingro	fingroj
Akuzativo	fingron	fingrojn

fingro

Prononco

Sono

(

lingvo [eo]

)

(dosiero)

Vorterseparo

fingr + o

Signifoj

[1] ĉiu el la moveblaj ekstremaĵoj de la manoj (manfingroj) kaj piedoj (piedfingroj) ĉe la homo kaj besto

Deveno

[1]

Samsencaĵoj

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Supernocioj

[1]

Subnocioj

[1]

Ekzemploj

1. Li minacas per fingro en la poŝo.

Parolturnoj

[1]

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

   

angla: [1] finger → en franca: [1] doigt → fr

germana: [1] Finger → de vira pola: [1] palec → pl portugala: [1] dedo → pt

Referencoj kaj literaturo

• fingr
•  fingro
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "fingro".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „fingro“.
• La Simpla Vortaro, „fingro“

Fontoj kaj citaĵoj