fingro

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	fingro	fingroj
Akuzativo	fingron	fingrojn

fingro

Prononco

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Vorterseparo

fingr + o

Signifoj

[1] ĉiu el la moveblaj ekstremaĵoj de la manoj (manfingroj) kaj piedoj (piedfingroj) ĉe la homo kaj besto

Samsencaĵoj

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Hiperonimoj

[1]

Hiponimoj

[1]

Ekzemploj

1. Li minacas per fingro en la poŝo.

Esprimoj (parolturnoj)

[1]

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

   

angla: finger → en bretona: biz → br (br) franca: doigt → fr

germana: Finger → de vira pola: palec → pl portugala: dedo → pt

Referencoj kaj literaturo

• fingr
•  fingro
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "fingro".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „fingro“.
• La Simpla Vortaro, „fingro“

Fontoj kaj citaĵoj