fingro

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	fingro	fingroj
Akuzativo	fingron	fingrojn

fingro

Prononco

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Vorterseparo

fingr + o

Signifoj

[1] ĉiu el la moveblaj ekstremaĵoj de la manoj (manfingroj) kaj piedoj (piedfingroj) ĉe la homo kaj besto

Deveno

[1]

Samsencaĵoj

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Supernocioj

[1]

Subnocioj

[1]

Ekzemploj

1. Li minacas per fingro en la poŝo.

Parolturnoj

[1]

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

   

angla : finger → en bretona : biz (br) franca : doigt → fr

germana : Finger → de vira pola : palec → pl portugala : dedo → pt

Referencoj kaj literaturo

• fingr
•  fingro
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "fingro".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „fingro“.
• La Simpla Vortaro, „fingro“

Fontoj kaj citaĵoj