1burĝono (biologio) ŝvela volvaĵo de junegaj, disvolviĝontaj ŝosoj, folioj kaj eventuale floroj.
◆ И вдруг стало свежо и бодро, как, будто вся земля сразу умылась, и небо засветилось, и все деревья запахли корой своей и почками. М. М. Пришвин, «Кладовая солнца.», 1945. j.
→Kaj subite iĝis freŝe kaj vigle, kvazaŭ la tuta tero tuj lavis sin kaj la ĉielo eklumis, kaj ĉiuj arboj ekodoris je siaj ŝelo kaj burĝonoj. Miĥail Priŝvin. Trezorejo de la Suno. 1945.
2nefro, reno (anatomio) organo, ĝenerale para, troviĝanta en la abdomena kavo de la vertebruloj, kaj servanta por elfiltri konsistaĵojn de urino el la sango.
◆ После УЗИ она ободряюще улыбнулась, сказала, что сейчас сделает ему укол, что у него камни в почках. А. Н. Бузулукский, «Пальчиков // «Волга».», 2014. j.
→Post ultrasono ŝi viglige ridetis, diris ke nun ŝi injektos lin, ke li havas gruzojn en la renoj. A. N. Buzlukskij. Palĉikov // "Volgo". 2014.
◆ Мы с братом заболели скарлатиной: я с осложнением на почки и на лёгкие лежала дома, а брат в детской больнице. И. К. Архипова, «Музыка жизни.», 1996. j.
→Mi kun frato malsaniĝis je skarlatino: mi kun komplikaĵoj ĉe la renoj kaj ĉe la pulmoj kuŝis hejme, kaj la frato en infana hospitalo. I. K. Arĥipova. Muziko de la vivo. 1996.
Ĝi devenas de la slavonaпъщька (obolus), posta etimologio malklaras; oni komparas ĝin kun la slovenaреčkà (frukta kerno), реčèk (genitivo: реčkà; kerno de vinbero, frukto); kutime oni ligas ĝin al la la praslava*ръtj-.
Max Julius Friedrich Fasmer. Russisches etymologisches Wörterbuch (Rusa etimologia vortaro)