ovo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	ovo	ovoj
Akuzativo	ovon	ovojn

ov + o

Prononco

IFA:  /'ovo/ 

Deveno

El la latina ovum.

o.vo

1. zoologio ĉelo, ĝenerale simila al globo aŭ elipsoido, kelkfoje kun relative malmola protekta ŝelo, produktata kaj eligata de la inoj de diversaj vivestuloj, kiu, se fekundigita, enhavas embrion maturiĝontan ekster la patrina korpo kaj ene de la ovo ĝis certa grado de ties disvolviĝo
2. gastronomio tiu organo, kutime de birdoj, uzata diverse kiel manĝaĵo
3. ovoĉelo

Vidu ankaŭ

• ovujo
• spermo

Tradukoj

   

angla: egg → en franca: œuf → fr germana: Ei → de indonezia: telur → id

mongola: өндөг → mn pola: jajko → pl, jajo → pl portugala: ovo → pt rusa: яйцо → ru

Interlingvao

 Substantivo

Signifoj

[1] ovo

[2] ovoĉelo

portugala

 Substantivo

Deveno

El la latina ovum.

o.vo, virgenra (pluralo ovos)

1. ovo
2. kojono, testiko

Fontoj:

•  ovo