e

El Vikivortaro

Esperanto[redakti]

 Litero[redakti]

Vikipedio enhavas artikolon pri: Esperanta alfabeto

Signifoj
[redakti]

  1. la vokala litero «e» je sia minuskla skriba formo
Elparolo
IFA [e̞]  estas ĉiam ĝuste. Fakultative akcentaj IFA [eː]  en malferma silabo kaj IFA [ɛ]  en ferma silabo.[1]
Vidu ankaŭ
Fontoj kaj citaĵoj
  1. Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.

 Liternomo[redakti]

Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo e eoj
Akuzativo eon eojn

Signifoj
[redakti]

  1. nomo de la litero E, sesa litero de la Esperanta alfabeto.
    Rimarkoj: la vorto e, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
  2. fundamenta noto en la muziko, solfeĝa mi
Vorterseparo
e (+ o)
Samsencaĵoj
Vidu ankaŭ
  • E, majuskla skribformo
  • e, minuskla skribformo
 

Tradukoj
[redakti]

 Numeralo[redakti]

Signifoj
[redakti]

la eŭlera nombro, kiu estas la senfina sumo de 1/n!, ekde n = 0. Ties valoro estas proksimume 2,71828 18285. e + 1 = 0. E-umaj (e-bazaj) logaritmoj estas la tiel-nomitaj naturaj logaritmoj.
Rimarkoj: la cifero por e estas kutime skribata kursive
Deveno
el la nomo Eŭlero

Interlingvao[redakti]

 Konjunkcio[redakti]

Deveno

El la latina et, "kaj".

Signifoj
[redakti]

  1. kaj

portugala[redakti]

 Konjunkcio[redakti]

Deveno

El la latina et, "kaj".

Signifoj
[redakti]

  1. kaj