rajti

Esperanto

 Verbo

 rajt + i ( eo , VE )

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	rajtis	rajtas	rajtos
Adjektiva aktiva participo	rajtinta	rajtanta	rajtonta
Adjektiva pasiva participo	rajtita	rajtata	rajtota
Substantiva aktiva participo	rajtinto	rajtanto	rajtonto
Substantiva pasiva participo	rajtito	rajtato	rajtoto
Adverba aktiva participo	rajtinte	rajtante	rajtonte
Adverba pasiva participo	rajtite	rajtate	rajtote
Moduso
Infinitivo	rajti
Volativo	rajtu
Kondicionalo	rajtus

Deveno

el la angla vorto " right " ^→ en kun sama signifo

Signifoj

1. ((juro), pri persono, malpli ofte eĉ organizaĵo aŭ besto) havi aron da ebloj agi (malpli ofte eĉ protektoj kontraŭ certaj malbonaĵoj) kiel garantite per leĝo, interkonsento, tradicio aŭ simile

Tradukoj

 (juro)  

angla: have right → en

indonezia: berhak → id sveda: ha rätt → sv komuna, ha rättighet → sv komuna

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun N "rajt" (2)

rajti

rajto

Referencoj kaj literaturo

•  rajti