rajti
Esperanto[redakti]
Verbo[redakti]
rajt + i ( eo , VE )
Tenso | Estinteco | Estanteco | Estonteco |
---|---|---|---|
Indikativo | rajtis | rajtas | rajtos |
Adjektiva aktiva participo | rajtinta | rajtanta | rajtonta |
Adjektiva pasiva participo | rajtita | rajtata | rajtota |
Substantiva aktiva participo | rajtinto | rajtanto | rajtonto |
Substantiva pasiva participo | rajtito | rajtato | rajtoto |
Adverba aktiva participo | rajtinte | rajtante | rajtonte |
Adverba pasiva participo | rajtite | rajtate | rajtote |
Moduso | |||
Infinitivo | rajti | ||
Volativo | rajtu | ||
Kondicionalo | rajtus |
Deveno |
Signifoj
[redakti]
- ((juro), pri persono, malpli ofte eĉ organizaĵo aŭ besto) havi aron da ebloj agi (malpli ofte eĉ protektoj kontraŭ certaj malbonaĵoj) kiel garantite per leĝo, interkonsento, tradicio aŭ simile
Tradukoj
[redakti]
Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
Referencoj kaj literaturo |