manĝi

Esperanto

Verbo

 manĝ + i ( eo , VE )

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	manĝis	manĝas	manĝos
Adjektiva aktiva participo	manĝinta	manĝanta	manĝonta
Adjektiva pasiva participo	manĝita	manĝata	manĝota
Substantiva aktiva participo	manĝinto	manĝanto	manĝonto
Substantiva pasiva participo	manĝito	manĝato	manĝoto
Adverba aktiva participo	manĝinte	manĝante	manĝonte
Adverba pasiva participo	manĝite	manĝate	manĝote
Moduso
Infinitivo	manĝi
Volativo	manĝu
Kondicionalo	manĝus

• transitiva verbo, objekto povas esti subkomprenata

Deveno

el la franca vorto " manger " ^→ fr kaj la itala mangiare

Elparolo

• IFA:  ˈmandʒi 

• Sono :

  (

  lingvo -eo-

  )

  (dosiero)

Signifoj

1. (transitiva) konsumi nutraĵojn; preni en la buŝon kaj gluti

   Antonimoj: vomi, malmanĝi

Derivaĵoj

• manĝaĵo, manĝebla

Vidu ankaŭ

• drinki, gluti, malsata, sata, satiĝi, trinki, vori

Tradukoj

   

angla: eat → en ĉeka: jíst → cs ĉina: 吃 → zh chī franca: manger → fr germana: essen → de, mampfen → de (komune) hebrea: אכל → he hispana: comer → es hungara: eszikni → hu indonezia: makan → id itala: mangiare → it japana: 食べる → ja

kataluna: menjar Kotavao: estú latina: edere → la litova: valgyti → lt pola: jeść → pl portugala: comer → pt rusa: есть → ru, съесть → ru, кушать → ru Sanskrito: अद् ad Solresolo: dolamisi svahila: kukula sveda: äta → sv, käka → sv (slanga) taĝika: хӯрдан → tg turka: yemek → tr

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun N "manĝ" (3)

manĝi

abelmanĝulo

manĝaĵo

Vortgrupoj kun "manĝi" (1)

rajdi sur la tigro kaj ne esti manĝita de ĝi

Referencoj kaj literaturo

•  manĝi
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "manĝi".
• La Simpla Vortaro, „manĝi“.
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „manĝi“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "manĝi"