manĝi

Esperanto

 Verbo

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	manĝis	manĝas	manĝos
Adjektiva aktiva participo	manĝinta	manĝanta	manĝonta
Adjektiva pasiva participo	manĝita	manĝata	manĝota
Substantiva aktiva participo	manĝinto	manĝanto	manĝonto
Substantiva pasiva participo	manĝito	manĝato	manĝoto
Adverba aktiva participo	manĝinte	manĝante	manĝonte
Adverba pasiva participo	manĝite	manĝate	manĝote
Moduso
Infinitivo	manĝi
Volativo	manĝu
Kondicionalo	manĝus

• transitiva verbo, objekto povas esti subkomprenata

Vorterseparo

manĝ + i

Deveno

el la franca vorto " manger " ^→ fr kaj la itala mangiare

Signifoj

1. konsumi nutraĵojn; preni en la buŝon kaj gluti

Kontraŭvortoj

vomi

malmanĝi

Vidu ankaŭ

vori, trinki, drinki, gluti, satiĝi, manĝaĵo, sata, malsata, manĝebla

Tradukoj

   

angla: eat → en ĉeka: jíst → cs ĉina: 吃 → zh chī franca: manger → fr germana: essen → de, mampfen → de (komune) hebrea: אכל → he hispana: comer → es hungara: eszikni → hu indonezia: makan → id itala: mangiare → it

cataluna: menjar latina: edere → la litova: valgyti pola: jeść → pl portugala: comer → pt rusa: есть → ru Sanskrito: अद् ad svahila: kukula sveda: äta → sv turka: yemek → tr

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „mangxi“.
•  manĝi