manĝi

Esperanto

verbo

Tenso	Preterito	Prezenco	Futuro
Indikativo	manĝis	manĝas	manĝos
Adjektiva aktiva participo	manĝinta	manĝanta	manĝonta
Adjektiva pasiva participo	manĝita	manĝata	manĝota
Substantiva aktiva participo	manĝinto	manĝanto	manĝonto
Substantiva pasiva participo	manĝito	manĝato	manĝoto
Adverba aktiva participo	manĝinte	manĝante	manĝonte
Adverba pasiva participo	manĝite	manĝate	manĝote
Infinitivo	manĝi
Imperativo	manĝu
Kondicionalo	manĝus

• transitiva verbo, objekto povas esti subkomprenata

 Vorterseparo

manĝ + i

Etimologio

El la franca manger kaj la itala mangiare

 Signifoj

1. konsumi nutraĵojn; preni en la buŝon kaj gluti

 Antonimoj

vomi

 Vidu ankaŭ

vori, trinki, drinki, gluti, satiĝi, manĝaĵo, sata, malsata, manĝebla

Tradukoj

 

kataluna : menjar angla : eat franca : manger hispana : comer

indonezia : makan itala : mangiare rusa : есть sveda : äta

Fontoj

•  manĝi