manĝi

Esperanto

 Verbo

Tempo	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	manĝis	manĝas	manĝos
Adjektiva aktiva participo	manĝinta	manĝanta	manĝonta
Adjektiva pasiva participo	manĝita	manĝata	manĝota
Substantiva aktiva participo	manĝinto	manĝanto	manĝonto
Substantiva pasiva participo	manĝito	manĝato	manĝoto
Adverba aktiva participo	manĝinte	manĝante	manĝonte
Adverba pasiva participo	manĝite	manĝate	manĝote
Moduso
Infinitivo	manĝi
Volativo	manĝu
Kondicionalo	manĝus

• transitiva verbo, objekto povas esti subkomprenata

Vorterseparo

manĝ + i

Deveno

El la franca manger kaj la itala mangiare

Signifoj

1. konsumi nutraĵojn; preni en la buŝon kaj gluti

Antonimoj

vomi

malmanĝi

Vidu ankaŭ

vori, trinki, drinki, gluti, satiĝi, manĝaĵo, sata, malsata, manĝebla

Tradukoj

   

angla : eat ĉeĥa : jíst ĉina : 吃 (chī) franca : manger germana: essen (de), (komune) mampfen (de) hispana : comer hungara : eszikni indonezia : makan itala : mangiare

kataluna : menjar latina : edere litova : valgyti pola : jeść rusa : есть sanskrito : अद् (ad) svahila : kukula sveda : äta turka : yemek

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „manĝi“.

Fontoj

•  manĝi