kredi
kredi (Esperanto)[redakti]
Etimologio[redakti]
De latina "crēdĕre" kiu signifas "kredi".
Verbo[redakti]
kredi
| Tempo | Vortformo | Aktiva participo |
Pasiva participo |
||
|---|---|---|---|---|---|
| as-tempo | kredas | kredanta | kredata | ||
| is-tempo | kredis | kredinta | kredita | ||
| os-tempo | kredos | kredonta | kredota | ||
| us-modo | kredus | kredunta | kreduta | ||
| u-modo | kredu | ||||
- Rigardi ion kiel verdiritan, ne postulante pruvojn.
- Mi kredas, ke ĉiuj popoloj estas egalaj.
- Ne kredas ŝtelisto, ke honestaj ekzistas.
- Disputo kredigas, sed ne certigas.
- Rigardi kiel verdireman, ne postulante pruvojn.
- Ĉu vi ne kredas al mi?!
- Kiu mensogis per unu vorto, ne trovos kredon ĝis la morto.
- Vi estas kredinda homo (meritanta kredon).
- Akcepti de iu ion kiel veraĵon.
- Kara, vi povas tion kredi al mi!
- Rigardi ion kiel efektivan aŭ efektiviĝontan, ne postulante pruvojn.
- Mi kredas pri via senkulpeco.
- Al promeso oni ne kredas, - kredu, kiu posedas.
- Ŝi kredeble ne povos veni al mi hodiaŭ.
- Mi ĝuis nekredeblan belecon de la naturo.
- Rigardi iun kiel vere ekzistantan, aŭ kiel sanktan, sen pruvoj.
- Ĉu vi kredas je Dio?
- Ŝi ne ŝatas paroli pri sia kredado.
- Li estas religia kredanto kaj mi estas liberkreda.
- Mi ne komprenas, kial mia nekredado vin ĝenas.
Tradukoj[redakti]
Fontoj:
