fianĉino

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	fianĉino	fianĉinoj
Akuzativo	fianĉinon	fianĉinojn

Signifoj

1. virino, kiu akceptis fianĉan promeson de persono.

Vorterseparo

fianĉ + in + o

fianĉo

fianĉiĉo

Derivaĵoj

fianjo

Tradukoj

   

angla: [1] bride → en (edziniĝtage), fiancée → en (ĝis edziniĝtago) bolgara: невеста ina finna: [1] morsian → fi franca: [1] fiancée → fr ina itala: [1] sposa → it ina krime-tatara: [1] kelin latina: [1] sponsa → la spōnsa ina pola: [1] panna młoda → pl ina (edziniĝtage), narzeczona → pl ina (ĝis edziniĝtago)

romanĉa: [1] spusa rusa: невеста → ru ina sveda: [1] fästmö → sv (ĝis edziniĝtago), brud → sv(edziniĝtage) soraba: malsuprasoraba: [1] njewjesta suprasoraba: [1] njewjesta hispana: [1] novia → es ina turka: [1] gelin → tr