ego

angla

Deveno

Latina ego.

Elparolo

• IFA:  'i.gəʊ (Britio)
• IFA:  'i.goʊ (Usono)

 Substantivo

ego (pluralo egos)

1. egoo, mio.

   The ego, the id, and the superego.

   La mio, la ĝio, kaj la supermio.

2. tro alta memtakso; memgraveco; malhumileco.

   He's got an ego.

   Li estas malhumila.

hispana

Deveno

De la latina pronomo ego (mi).

Elparolo

• IFA:  /ˈe.ɣo/.

 Substantivo

ego (nur ununombra).

1. egoo, mio.
2. pozitiva memtakso; memestimo.

latina

Deveno

El la praitalika *egō, siavice el la prahindeŭropa *éǵh₂.

Elparolo

• IFA:  ˈe.ɡoː

 Persona pronomo

egō (genitivo meī, dativo mihi, akuzativo kaj ablativo mē, poseda adjektivo meus)

1. mi; ununombra nominativa pronomo de la unua persono.

Rimarkoj pri uzado

La nominativa uzo de latinaj personaj pronomoj ĉiam havas emfazan signifon. Ekzemple:

Pater tuus sum: Mi estas via patro.

Ego pater tuus sum: Estas mi, kiu estas via patro!

Derivaĵoj

• egomet (mi mem)
• mecum (kun mi)
• proximus egomet mihi

portugala

Elparolo

• IFA:  /egʊ/

 Substantivo

	Ununombro	Multenombro
maskla genro	o ego	os egos

1. egoo