cervo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	cervo	cervoj
Akuzativo	cervon	cervojn

cervo

Deveno

el la latina vorto " cervus " ^→ la

Elparolo

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Vorterseparo

cerv + o

Silabseparo

cer-vo

Signifoj

1. (biologio, besto, mamulo) sovaĝa remaĉanta besto el gento Cervo (Cervus ^→ la) de familio Cervedoj (Cervidaea ^→ la), mamulo, parhufulo. Virbestoj havas parajn kornojn - disbradiĉitan ramuron.

Derivaĵoj

• cerva, cervido, cervino, vircervo, cervedo, cervaĵo

Vidu ankaŭ

• alko, boaco, damao, kapreolo, rangifero

Tradukoj

   

angla: deer → en araba: أصنوفات → ar belorusa: алень → be vira alénj bulgara: елен ĉeĥa: jelen → cs franca: cerf → fr germana: Hirsch → de hispana: ciervo → es hungara: szarvas → hu

nederlanda: hert → nl persa: کرووس → fa pola: jeleń → pl portugala: cervo → pt rusa: олень → ru vira oljenj sveda: hjort → sv

Referencoj kaj literaturo

•  cervo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "cervo".
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „cervo“.
• La Simpla Vortaro, „cervo“
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „cervo“.

portugala

Etimologio

El la latina cervu, "cervo".

Substantivo

cer.vo, substantivo virgenra (pluralo cervos, ingenra formo cerva)

1. cervo.
2. ĝenerala nomo por ia ajn individuo de la familio Cervedoj.

Sinonimoj

• veado

Fontoj kaj citaĵoj