orelo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	orelo	oreloj
Akuzativo	orelon	orelojn

orelo

Prononco

Sono

(

lingvo [eo]

)

(dosiero)

IFA:  [o'ɾelo] 

Vorterseparo

orel + o

Signifoj

1. (anatomio) organo de aŭdkapablo

   Por virta orelo ne danĝeras vorto malbela.

Tradukoj

   

angla: [1] ear → en franca: [1] oreille → fr germana: [1] Ohr → de

portugala: [1] orelha → pt

Referencoj kaj literaturo

• orel
•  orelo
• Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto, 2005 „orelo“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „orelo“.
• La Simpla Vortaro, „orelo“

Fontoj kaj citaĵoj