nos
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
Enhavo
Interlingvao[redakti]
Persona pronomo[redakti]
 | Signifoj |
(oblikvo nos, posesivo nostre)
latina[redakti]
Deveno
[redakti]
El praitalika *nōs, siavice el la oblikvaj formoj de la prahindeŭropa pronomo *wéy.
Prononco
[redakti]
- IFA: noːs
Persona pronomo[redakti]
nōs (genitivoj nostrī kaj nostrum, dativo kaj ablativo nobis, poseda adjektivo noster)
Rimarkoj pri uzado[redakti]
La nominativa uzo de latinaj personaj pronomoj ĉiam havas emfazan signifon. Ekzemple:
- Viā prōpositā eāmus: Ni iru la vojon celitan.
- Nōs viā prōpositā eāmus: Estas ni, kiuj iru la vojon celitan; nur ni iru la vojon celitan.
Ankaŭ, la genitivo havas du formojn: nostrī kaj nostrum. La unua uziĝas kiel objekto de aga substantivo. La dua uziĝas kiel partitivo, kiel en "unu el ni." Alie por diri "nia," oni kutime uzas la adjektivon noster.
Derivaĵoj
[redakti]
- nobiscum (kun ni)
pola[redakti]
Substantivo[redakti]
 | Vorterseparo |
| Signifoj |
- [1] nazo
| Deveno |
- [1]
 | Samsencaĵoj |
- [1]
 | Kontraŭvortoj |
- [1]
 | Supernocioj |
- [1]
 | Subnocioj |
- [1]
 | Ekzemploj |
- [1]
 | Parolturnoj |
- [1]
| Frazaĵoj |
- [1]
| Derivaĵoj |
- [1]
 | Referencoj kaj literaturo |
Ludwik Lejzer ZAMENHOF (1905). Fundamento de Esperanto. Universala vortaro. Disponebla ĉe Vikifontaro, la libera biblioteko.
 | Fontoj kaj citaĵoj |
