kelo

Esperanto

Substantivo

 kel + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	kelo	keloj
Akuzativo	kelon	kelojn

kelo

Deveno

el la germana vorto " Keller " ^→ de

Prononco

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

Signifoj

1. subtera etaĝo aŭ ĉambro uzata por iu celo (konservejo, loĝejo, ...)
2. (figursenca) tuta kvanto da vino kiun oni konservas en kelo

Tradukoj

   

albana: [1] qilar → sq vira angla: basement → en, cellar → en araba: [1] قبو → ar asturiana: [1] suétanu → ast ĉeĥa: [1] sklep → cs vira dana: [1] kælder → da franca: [1] cave → fr ina germana: [1] Keller → de vira malsuprafrankonia: Kahler [ˈkaːlɐ] greka: [1] κελάρι → el hispana: [1] cueva → es ina, sótano → es vira hungara: [1] pince → hu

itala: [1] cantina → it ina kimra: [1] seler → cy ina latina: [1] cella → la nederlanda: [1] kelder → nl norvega: [1] libroparola norvega: [1] kjeller → no vira norvega nova: [1] kjellar → nn vira pola: [1] piwnica → pl ina portugala: [1] porão → pt, [2] pilha → pt rusa: [1] подвал → ru sveda: källare → sv komuna turka: [1] bodrum → tr

 tuta kvanto da vino  

angla: stack → en sveda: stack → sv

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

(neniuj)

Referencoj kaj literaturo

•  kelo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "kelo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "kelo"