kelo

Esperanto

 Substantivo

[1] Kelo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	kelo	keloj
Akuzativo	kelon	kelojn

Vorterseparo

kel + o

Signifoj

[1] Subtera ĉambro, en kiu oni konservas provizojn, vinon, nutraĵon, karbon ktp: arkaĵa (volba) kelo; en kelo de vinkomercisto la botelo estis elpakitaZ; li havas nek ĉelon nek kelonZ (estas senhejmulo); malfermita kelo tentas al ŝtelo.

[2] figursenca La tuta provizo da vino entenata en la kelo: li estis fiera de sia kelo

[3] Parte aŭ tute subtera ĉambro, uzata kiel loĝejo aŭ restadejo: ili loĝis en kelo, kiu troviĝis du ulnojn sub la tero; en la malalta kelo loĝis malriĉa knaboZ. ☞ karcero.

Deveno

el la germana Keller

Ekzemploj

[1]

Derivaĵoj

kelaro. La tuto de la keloj sub unu konstruaĵo.

kelisto. Servisto, kiu zorgas speciale pri la vinprovizoj.

enkeligi. Malsuprenirigi (barelojn ktp) en kelon.

forgeskelo. Ublieto. ŝipkelo. Holdo. tombokelo. Subtera konstruaĵo, destinita kiel tombo. vinkelo. kelo, destinita konservi vinon.

Tradukoj

   

albana: [1] qilar vira angla: [1] cellar → en, [2] stack → en araba: [1] قبو → ar ĉeĥa: [1] sklep → cs vira dana: [1] kælder → da franca: [1] cave → fr ina germana: [1] Keller → de vira malsuprafrankonia: Kahler [ˈkaːlɐ] orientmezgermana: greka: [1] κελάρι → el hispana: [1] cueva → es ina, sótano → es vira hungara: [1] pince → hu

itala: [1] cantina → it ina kimra: [1] seler → cy ina latina: [1] cella → la nederlanda: [1] kelder → nl norvega: [1] libroparola norvega: [1] kjeller → no vira novnorvega: [1] kjellar → nn vira pola: [1] piwnica → pl ina portugala: [1] porão → pt, [2] pilha → pt rusa: [1] подвал → ru sveda: [1] källare → sv; [2] stack → sv turka: [1] bodrum → tr

Referencoj kaj literaturo

•  kelo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "kelo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „kelo“.

Fontoj kaj citaĵoj

---