kaculo

El Vikivortaro

Esperanto[redakti]

Substantivo[redakti]

 kac(o) + ul + o ( eo , SB )

Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo kaculo kaculoj
Akuzativo kaculon kaculojn

Signifoj
[redakti]

  1. (insulta) persono ĝena, ĉagrena, frustra, malnobla, malestiminda, krimeca
    Vidu ankaŭ: fiulo, fripono
    1982, Johán Balano, Ĉu ŝi mortu tra-fike?
    "Sankta Maria Magdalena!" kriis Aminda Glor – kiu kutimis dividi siajn zorgojn kun tiu ekskolegino – post kiam la fi-kaculo kaj fik-aĉulo foriris.
    2008, Christian Declerck, Spitaj kiel hidrargo:
    Oni ne estu putino por okupiĝi pri sia vulvo kaj klitoro, aŭ por ŝati la scivolon kaj atenton de kaculo.
    2011, Eugene De Zilah, La Princo Che La Hunoj:
    Nu ja, ci nun scias : al tiu milestro Timur estis ordonita formarŝi, ne tial ke li estas impertinenta kaculo.
    2012, Bjørn A. Bojesen, "Magia plumo," en Beletra Almanako 15:
    Iu kaculo jam ŝtelis mian biciklon.

Tradukoj
[redakti]

Referencoj kaj literaturo
 kaculo