sonorilo

Esperanto

 Substantivo

[1] granda sonorilo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	sonorilo	sonoriloj
Akuzativo	sonorilon	sonorilojn

Vorterseparo

so•no•ri•lo

Signifoj

[1] metala instrumento ludata per bati

Deveno

[1] ilo por sonori, el la latina sonorus (laŭta); ankaŭ vidu la latinan sonus (sono)

Hiperonimoj

[1] sonori

Tradukoj

   

germana: [1] Glocke → de angla: [1] bell → en franca: [1] cloche → fr

Referencoj kaj literaturo

Fontoj kaj citaĵoj