sonbildigo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	sonbildigo	sonbildigoj
Akuzativo	sonbildigon	sonbildigojn

Signifoj

1. vorto, kiu per sia sono, imitas bruon aŭ besta blekon. = sonimito, onomatopeo
2. pli ĝenerale, vorto kiu tiel bildigas alian sensaĵon, ĉu vidajn, ĉu palpajn, ĉu gustajn. Ekz-e, la japana lingvo (i.a. en mangaoj) konas sonbildigojn por signi ridetojn, mensajn sentojn, kaj korpajn sensaĵojn.

Vorterseparo

son+bild+ig+o

Tradukoj

   

afrikansa: [1] klanknabootsing → af, onomatopee → af angla: [1] onomatopoeia → en franca: [1] onomatopée → fr ina itala: [1] onomatopea → it ina nederlanda: [1] klanknabootsing → nl ina, onomatopee → nl ina, onomatopoësis → nl ina pola: [1] onomatopeja → pl ina, dźwiękonaśladowczość → pl ina, dźwiękonaśladownictwo → pl neŭtra

portugala: [1] onomatopéia → pt ina rusa: [1] звукоподражание → ru zvukopodražanije sveda: [1] ljudmåleri → sv, onomatopoesi → sv malsuprasoraba: [1] onomatopeija ina, zukowe napódobnjenje neŭtra suprasoraba: [1] napodobnjowanje zwukow neŭtra, onomatopeija ina hispana: [1] onomatopeya → es ina

Referencoj kaj literaturo

• Vikipedio enhavas artikolon pri: Sonbildigo
•  sonbildigo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "sonbildigo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „sonbildigo“.
• La Simpla Vortaro, „sonbildigo“

Fontoj kaj citaĵoj