rebuso

Esperanto

Substantivo

 rebus + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	rebuso	rebusoj
Akuzativo	rebuson	rebusojn

tre simpla sveda rebuso : H + and (anaso) -> hand (mano)	pli komplika nederlanda rebuso

Deveno

el la germana vorto " Rebus " ^→ de kaj la franca vorto " rébus " ^→ fr

Signifoj

1. enigmo en kiu oni esprimas vorton aŭ frazon per figuroj, kies nomo prezentas analogion kun tio, kion oni volas diri

Tradukoj

   

angla: rebus → en franca: rébus → fr germana: Bilderrätsel → de, Rebus → de

pola: rebus → pl rusa: ребусъ → ru sveda: rebus → sv komuna

Referencoj kaj literaturo

• rebus
•  rebuso
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "rebuso".
• Kazimierz Bein, Kabe, Vortaro de Esperanto, 1910