posteulo

Esperanto

Substantivo

 post + e + ul + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	posteulo	posteuloj
Akuzativo	posteulon	posteulojn

Signifoj

1. persono kiu venas post alia persono laŭ ofico, ideco ktp

   Vidu ankaŭ: postulo (atentu pri entute alia signifo)

Sinonimoj

• sekvanto

Kontraŭvortoj

• antaŭulo

Tradukoj

   

angla : successor → en franca: successeur → fr vira greka : διάδοχος → el vira itala : successore → it vira

japana: 後任 → ja kōnin, 相続人 → ja (sōzokujin), japana : 後継者 → ja (kōkeisha), japana : 継承者 → ja (keishōsha) sveda: efterträdare → sv, efterföljare → sv

Referencoj kaj literaturo

•  posteulo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005  "posteulo".