mundus
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
latina[redakti]
![]() | Deveno |
Du ebloj estas:
- Etruska 𐌌𐌖𐌈 (muθ, "truego," "infero")
- Prahindeŭropa *mh₂nd- ("ornami"), do kognata kun la malnova altgermana mandag ("ĝoja," "feliĉa"). Sence de "pura, neta" eble ankaŭ kunigita kun la prahindeŭropa *muh₂-, *meuh₂- ("lavi, malsekigi").
Adjektivo[redakti]
mundus (femina ununombro munda, neŭtra ununombro mundum); unua/dua deklinacio
![]() | Derivaĵoj |
![]() | Kontraŭvortoj |
- (pura): immundus
Substantivo[redakti]
mundus (ununombra genitivo mundī), m
- tualetaj ornamaĵoj, ornamaĵoj, vesto (de virino)
- ilo
- (= κόσμος (kósmos)) la universo, la mondo, precipe la ĉielo kaj la astroj
- la loĝantoj de la tero, la homaro
- (eklezia latina) la mondo kontrastigata kun la eklezio; ĉi tiu mondo, la mondo de peko kaj morto, kontraŭe al la reĝlando de Kristo de sankteco kaj vivo
![]() | Derivaĵoj |