konjugacio

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	konjugacio	konjugacioj
Akuzativo	konjugacion	konjugaciojn

Deveno

el la latina vorto " coniugātiō " ^→ la (= kunigado), siavice el la latina vorto " coniugō " ^→ la (= kunigi)

Vorterseparo

konjugaci + o

Signifoj

1. (lingvoscienco) fleksio aŭ ŝanĝo de vorta formo de verboj; ĉefaj esprimitaj per la fleksio cirkonstancoj de verbo estas tempo (tenso) kaj gramatika modo, tamen en diversaj lingvoj la fleksio povas dependi de gramatika persono, nombro, genro kaj gramatika voĉo; ofte konstruitaj per vortfarado el la verbo participoj estas ankaŭ komprenataj kiel konjugacio, tiuj participoj siavice povas obei fleksion konkorde al la rezulta vortspeco; en Esperanto por verboj mem fleksio ekzistas nur konforme al gramatika modo kaj tenso, adjektivaj kaj substantivaj participoj obeas deklinacion

Hiperonimoj

fleksio

Hiponimoj

tenso, participo

Vidu ankaŭ

• verbo, fleksio, deklinacio, tenso, participo

Tradukoj

   

angla: conjugation → en franca: conjugaison → fr germana: Konjugation → de

rusa: спряжение → ru taja: การผันกริยา → th sveda: konjugation → sv komuna

Referencoj kaj literaturo

•  konjugacio
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "konjugacio".
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „konjugacio“.
• La Simpla Vortaro, „konjugacio“.
• EORU, Granda Vortaro de Boriso Kondratjev: „konjugacio“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "konjugacio"