elektrono

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	elektrono	elektronoj
Akuzativo	elektronon	elektronojn

 elektron + o ( eo , SB )

Deveno

el la greka antikva vorto " ἤλεκτρον " elektron, "sukceno"), de έλ- (el-, "suno", "brilo")

Signifoj

1. (fiziko) malpeza subatoma partiklo kun negativa elektra ŝargo

   Vidu ankaŭ: atomo, protono, neŭtrono

Tradukoj

 (fiziko) subatoma partiklo  

angla: electron → en franca: électron → fr germana: Elektron → de neŭtra indonezia: elektron → id

portugala: elétron → pt rumana: electron → ro rusa: электрон → ru sveda: elektron → sv Volapuko: leäktron → vo

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Vortfaradoj kun N "elektron" (2)

elektrono

elektronvolto

Referencoj kaj literaturo

•  elektrono
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „elektrono“.