bandaĝo

bandaĝ2o. Longa tola aŭ similmateria bendo, por ĉirkaŭvolvi aŭ senmovigi vunditan korpoparton: hernia bandaĝo. Sin. pansobendo. ☞ ĉirkaŭligi. bandaĝi (tr) 1 Garni per bandaĝo: bandaĝi la piedonZ; aperis Sara kun bandaĝita kapoB. 2 = pansi: bandaĝi vundonZ; la Eternulo bandaĝos la difektojn de sia popoloX. ☞ vindi. bandaĝisto. Faristo k vendisto de bandaĝoj. gipsobandaĝo. bandaĝo, tegita per gipso k servanta por senmovigi frakturon.