averti
Aspekto
Tenso | Estinteco | Estanteco | Estonteco |
---|---|---|---|
Indikativo | avertis | avertas | avertos |
Adjektiva aktiva participo | avertinta | avertanta | avertonta |
Adjektiva pasiva participo | avertita | avertata | avertota |
Substantiva aktiva participo | avertinto | avertanto | avertonto |
Substantiva pasiva participo | avertito | avertato | avertoto |
Adverba aktiva participo | avertinte | avertante | avertonte |
Adverba pasiva participo | avertite | avertate | avertote |
Moduso | |||
Infinitivo | averti | ||
Volativo | avertu | ||
Kondicionalo | avertus |
- antaŭsciigi kaj atentigi iun pri io, kun ordinare negativa valoro
- Gepatroj avertis min ne esperi monon pro miaj malbonaj agoj.
- Ŝi komencis averte krii.
- antaŭsciigi kaj atentigi iun pri minacanta danĝero aŭ malbono
- Mi vin avertas, ke virino en tia stato estas kapabla je ĉio.
- Kiu minacas, tiu avertas.
- Ni forgesas averton, ni memoras la sperton.
- Oni starigis avertan tabulon, kiu savos homojn kontraŭ enfalo en la kavon.
- malkonsili, deadmoni iun de io
- Mi avertis ŝin, ke ŝi ne venu.
- Li al mi donis averton ne fari tion.
Tradukoj |
|
Referencoj kaj literaturo |