El la malnovfranca abisme, tiu ĉi eble el la vulgara latina*abyssĭmus, derivita el la malfrua latinaabyssus, kaj tiu ĉi el la gr. ἄβυσσος ábyssos; laŭvorte 'sen fundo'.
[1] Unu nokton Floro de Sudaj Ĝardenoj staris malĝoje sur sia turo fiera kaj rigardis la stelojn sur nokta ĉielo; subite ŝi vidis, ke stelo la plej bela falis abismon; ŝi ekkriis kaj etendis la manojn por savi la stelon falantan, ŝiaj piedoj ekglitis, kaj ŝi falis abismon de la centmetra bela turo.[1]