ŝimi
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
Esperanto[redakti]
Verbo[redakti]
ŝim + i ( eo , VE )
| Tenso | Estinteco | Estanteco | Estonteco |
|---|---|---|---|
| Indikativo | ŝimis | ŝimas | ŝimos |
| Adjektiva aktiva participo | ŝiminta | ŝimanta | ŝimonta |
| Substantiva aktiva participo | ŝiminto | ŝimanto | ŝimonto |
| Adverba aktiva participo | ŝiminte | ŝimante | ŝimonte |
| Moduso | |||
| Infinitivo | ŝimi | ||
| Volativo | ŝimu | ||
| Kondicionalo | ŝimus | ||
Signifoj
[redakti]
- (netransitiva) kovriĝi per tre malgrandaj kaj maldikaj fungetoj, kiuj, pro malsekeco aŭ putriĝo, naskiĝas sur la supraĵo de organikaj substancoj
- La muroj de la domo komencis ŝimi pro malsekeco.
- Sur la malfreŝa pano aperis ŝimo.
- Mi ne manĝis bulkon, ĉar ĝia supro estis ŝima.
- Por eviti ŝimaĵon oni uzas kontraŭŝimaĵon.
- (netransitiva) (figursenca) resti longe neuzata aŭ netuŝata
- Mi ŝimis en senaktiveco kaj enuo.
Tradukoj
[redakti]
resti longe neuzata
|
 | Referencoj kaj literaturo |
- Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "ŝimi".
- Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „ŝimi“.