tabuo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	tabuo	tabuoj
Akuzativo	tabuon	tabuojn

1. Moro, laŭ kiu iaj personoj aŭ objektoj estas normale netuŝeblaj, aŭ iaj agoj nefareblaj sen ia socia aŭ magia puno.

   Ili havas neniujn tabuojn, kiuj limigas iliajn vivojn.

   Tio estas tabua temo por mi.

   La hebreoj tabuis la manĝadon de porkaĵo.

   La nomo de reganta faraono estis tabuata en Egipto.

   Multaj aferoj, kiuj estis tabuoj antaŭe, nun estas sentabuigitaj.

Tradukoj

   

angla: taboo → en germana: Tabu → de

rumana: tabu → ro

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „tabuo“.

Referencoj kaj literaturo

•  tabuo