rimo

Esperanto[redakti]

substantivo[redakti]

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	rimo	rimoj
Akuzativo	rimon	rimojn

Silabseparo , multenombro:

Elparolo

IFA: ..., multenombro: ...

Aŭdekzemplo: —, pluralo: —

Signifoj

[1] ♧ Samsoneco, inter du aŭ pluraj vortoj, de la akcenta vokalo k de ĉiuj ĝin sekvantaj son-elementoj: malriĉa rimo (kun nur unu sama sono, ekz.: li-ĝi); riĉa rimo (kun sameco de la apogkonsonanto, ekz.: amaro-homaro); aborta rimo (ĉe kiu la postakcentaj sonoj ne samas, ekz.: mordas-pordon); vira rimo (finiĝanta per akcentita silabo); ina rimo (finiĝanta per senakcenta silabo); interna rimo (inter la versfina vorto k alia vorto interne de la verso); alternaj rimoj (en ordo: abab); kontinuajrimoj (en la ordo: aabb); ringaj rimoj (en la ordo: abba). ☞ agordo, asonanco.

Deveno

[1]

Samsencaĵoj

[1]

Kontraŭvortoj

[1]

Supernocioj

[1]

Subnocioj

[1]

Ekzemploj

[1] ^[1]

Parolturnoj:

[1]

Karakterizaj vortkombinaĵoj

[1]

Derivaĵoj

rimi (tr) Meti rimojn ĉe la fino de versoj: skrupule rimitaj versoj; ŝi, kiu kostis al vi tiom da bone rimitaj ĝemoj!Z.

rimaĵo. Mallonga frazaro kun rimoj. rimanto. Tiu, kiu skribas rimitajn poeziaĵojn (ofte ironie aŭ malŝate). rimiĝi. Prezenti rimon: «ofte» k «pantofle» ne rimiĝas; (f) plej facile promeso rimiĝas kun forgesoZ. rimoido. rimo, en kiu la postakcentaj konsonantoj similas, sed ne samas (ekz.: vorto-pordo). nombradrimaĵo ♠ Versaĵo por elekto de serĉonto aŭ alia ludonto. senrima. Ne prezentanta rimojn: senrima poemo (➞ blanka).