privilegio

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	privilegio	privilegioj
Akuzativo	privilegion	privilegiojn

1. Aparta rajto aŭ favoro, koncesiita al iu ekster la komuna rajto.

   Vi ne havas ian personan privilegion super tiu ĉi lingvo.

   Havi laboron ne estas privilegia rajto de homo.

   Ili privilegiis unu rason, sed forpelis alian.

   Min interesas, ĉu iam malaperos privilegiiteco de tiu religio.

   Bedaŭrinde ankoraŭ ekzistas divido de la socio je privilegiuloj kaj subuloj.

Tradukoj

   

angla: privilege → en franca: privilège → fr germana: Vorrecht → de, Privileg → de, Privilegium → de

pola: przywilej → pl rumana: privilegiu → ro rusa: привилегия → ru

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „privilegio“.

Referencoj kaj literaturo

• privilegi
•  privilegio