oranĝo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	oranĝo	oranĝoj
Akuzativo	oranĝon	oranĝojn

1. (frukto) manĝebla frukto de oranĝarbo (aŭ oranĝujo)

Derivaĵoj

• oranĝarbo
• oranĝerio
• Oranĝo  
• oranĝokolora

Tradukoj

   

angla: orange → en germana: Orange → de ina finna: oranssi → fi greka: πορτοκάλι → el hispana: naranja → es mongola: жүрж → mn

rusa: апельсин → ru pola: pomarańcza → pl portugala: laranja → pt rumana: oranj → ro sveda: apelsin → sv

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „oranĝo“.
•  oranĝ