ofico

Esperanto

ofic + o

 Substantivo

ofico

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	ofico	oficoj
Akuzativo	oficon	oficojn

1. Okupo, profesio, konsistanta en plenumo de publika aŭ privata servado.

   Li plenumas oficon de kasisto.

   Granda ofico - grandaj zorgoj.

   Vi devas surmeti ofican uniformon.

   Mi devas ofici ĝis la sesa vespere.

   En nia oficejo laboras plejparte virinoj.

   Mi demandos pri tio bankan oficiston.

   La tuta oficistaro estas invitata al la festo.

   Hodiaŭ enoficiĝis nova prezidento en nia lando.

   Mi ne havas monon por vojaĝo, ĉar mi estas senofica nun.

Tradukoj

   

angla: office → en, duty → en, function → en franca: office → fr, emploi → fr germana: Amt → de

greka: υπηρεσία → el pola: urząd → pl rusa: должность → ru

Referencoj kaj literaturo

• ofic
•  "reta-vortaro.de" ofico