mizantropo

Esperanto

Elparolo

• IFA:  [mi.zan'tro.po]

 Deveno

El la antikva greka μισάνθρωπος (misanthrōpos), de μισέω (miseō, "Mi malamas") + ἄνθρωπος (anthrōpos, "homo").

 Substantivo

mi.zan.tro.po

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	mizantropo	mizantropoj
Akuzativo	mizantropon	mizantropojn

1. iu, kiu malamas aŭ ne ŝatas homojn aŭ la homaron mem.

Samsencaĵoj

• hommalamulo
• homevitulo
• nesociemulo

 Kontraŭvortoj

• filantropo

 Vidu ankaŭ

• mizantropeco
• mizantropio

 Tradukoj

   

angla: misanthrope → en germana: Misanthrop → de

rumana: mizantrop → ro

? Referencoj kaj pli da informoj:

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „mizantropo“.

Fontoj: