kvieta
Esperanto[redakti]
Adjektivo[redakti]
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | kvieta | kvietaj |
| Akuzativo | kvietan | kvietajn |
Signifoj
[redakti]
- Tia, ke ĝi ne ekscitas la sensojn, ne perturbas la ripozon.
- Ni kune promenis en kvietaj (senbruaj) stratoj.
- La kvieteco de la nokto karesis la animon.
- Kio povus kvietigi mian doloron?
- Mi prenis kvietigan medikamenton (kvietigaĵon) por ebligi ripozon.
- La vento jam kvietiĝis.
- Ne montranta ekscitecon, havanta nepasian kaj pacan aspekton.
- Ni ĉiuj koleris, nur li restis kvieta.
- Ŝi ĉiam parolas kviete.
- Nekolerema, ne facile incitebla; pacema; malsovaĝa.
- Ĉi tiu besteto estas tre kvieta.
- Fariĝis paco, sed la homaro ankoraŭ ne retrovis sian kvieton.
- Manon malkvietan ĉiu muro atakas.
Tradukoj
[redakti]
 | Referencoj kaj literaturo |
