kemio

Esperanto

substantivo

Kazo	Ununombro	Multenombro
Nominativo	kemio	kemioj
Akuzativo	kemion	kemiojn

Etimologio

El la germana Chemie, el la franka chimie

 Vorterseparo

kemi + o

Elparolo IFA:  /'kemio/, kem.io

 Signifoj

1. (kemio, scienconomo) studo de molekula kaj atoma konsisto materialoj kaj atomnivelaj reagoj

   Sinonimoj: ĥemio

Tradukoj

 

angla: chemistry → en franca: chimie → fr germana: Chemie → de ina indonezia: kimia → id, ilmu kimia → id

rumana: chimie → ro rusa: химия → ru sveda: kemi → sv vjetnama: hóa học → vi volapuko : kiem

? Referencoj kaj pli da informoj:

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „kemio“.

Fontoj:

•  kemio