kemio

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	kemio	kemioj
Akuzativo	kemion	kemiojn

Deveno

El la germana Chemie, el la franka chimie

Vorterseparo

kemi + o

Prononco

• IFA:  /'kemio/ 
• kem.io

• (scienconomo)

Signifoj

1. (kemio) studado de molekula kaj atoma konsisto materialoj kaj atomnivelaj reagoj

   Sinonimoj: ĥemio

Tradukoj

   

angla: chemistry → en franca: chimie → fr germana: Chemie → de ina indonezia: kimia → id, ilmu kimia → id

pola: chemia → pl rumana: chimie → ro rusa: химия → ru sveda: kemi → sv vjetnama: hóa học → vi Volapuko : kiem

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „kemio“.

Fontoj kaj citaĵoj

•  kemio