karaso

Esperanto

Karaso.

 Substantivo

Kazo	Ununombro
Nominativo	karaso
Akuzativo	karason

1. fiŝo vivanta en Eŭropaj kaj Aziaj lagoj, de la familio ciprinedoj
   • Neniam antaŭe ili kuiris tiajn bonajn turnrostitajn renojn kaj karasojn kun ŝafidviando. (Aleksej Konstantinoviĉ Tolstoj, Princo Serèbrjanij, trad. de Maria Ŝidlovskaja, 1912)

Tradukoj

   

angla: crucian carp → en franca: carassin → fr germana: Karausche → de

ido: karasino → io latina: carassius carassius → la rusa: карась m (ru)

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „karaso“.