glata
 |
Vidu ankaŭ: GLATa |
Esperanto[redakti]
glat/a
Adjektivo[redakti]
glata
| Kazo | Ununombro | Multenombro |
|---|---|---|
| Nominativo | glata | glataj |
| Akuzativo | glatan | glatajn |
- 1 Kies partoj ne superstaras unu alian, sur kiu oni povas libere konduki la manon; prezentanta nenian elstaraĵon sur sia supraĵo; tia, ke la mano tie facile glitas: glata vitro, ledo, fajenco; li elektis kvin glatajn ŝtonojnX; Esav estas harkovrita k Jakob estas homo glataX; glataj vangoj de infano; glata felo de kato; (analoge) la akvo fariĝis glata kiel speguloZ; blua, milda glata maro!K.
- 2 Senobstrukca, facile irebla: glata vojoZ, aleo. ☞ ebena.
- 3 (f) Iranta sen baro aŭ malhelpo: glata laboro, stilo, parolo; la afero iel ne estas glataZ; lia morto estos tiel glata, ke eĉ ne estos ombro da suspektoZ.
- 4 (f) Karesa, dolĉa, lerte flata: virino, kies paroloj estas glataĵ; per sia glata buŝo la adultulino lin entiriŝ.
- 5 ∆ (pp funkcio aŭ kurbo) Posedanta sufiĉe da reguleco; plej ofte tia, ke ĉiuj derivaĵoj ekzistas k estas kontinuaj.
Derivaĵoj
- glate. En glata maniero:
1 glate kombitaj harojB; glate razita; glate rabotita tabulo; 3 vivo glate ne fluasZ; mi esperas, ke ĉio glate pasosB; ĝi almenaŭ finiĝu por ni glate, li ne malsaniĝuZ; vivi sate k glateZ; por glate mensogi oni spriton bezonasZ; la adaptiĝo al la novaj kondiĉoj ne plenumiĝis tute glate; li glate venkis en la konkurso (➞ relo, butero).
- glati (ntr) Esti glata 2,3.
glataĵo. Loko glata, en objekto aŭ lando: la glataĵoj de osto; inter la glataĵoj de la valo estas via partoX.
- glateco. Eco de io glata: la glateco de lia stilo.
- glatigi. Fari ion glata:
1 glatigi lignon per rabotiloB, ferpecon per fajlilo; glatigi al si la barbon, la harojn; la vento plugas k glatigas akvajn montojnB; 2 glatigi la vojon al iu; 3 glatigi sian stilon; finita k glatigitaZ (bone aranĝita).
- glatiĝi. Iĝi glata: ŝia frunto glatiĝisZ. ☞ sulkiĝi.
- glatumi (tr) Karese tuŝeti ion glata: glatumi hundonG; li glatumis al si la stomakonG; ŝi glatumis lin je l’ griza barboG.
- malglata
1 Tia, ke la mano iras malfacile sur la supraĵo: malglata felo de lupo; malglata kruda lanvesto; multaj homoj ne povas tuŝeti malglatan paperonZ. ☞ raspa. 2 Malfacile irebla: malglata vojo 3 Malfacile iranta, fluanta: malglataj versoj; malglata konversacio. ☞ aspra.
- malglataĵo. Elstaraĵo, kiu faras la supraĵon malglata: (f) stilaj malglataĵoj.
- neglataZ. Malglata.
Kontraŭvortoj[redakti]
Tradukoj[redakti]
Fontoj:
