1 kies partoj ne superstaras unu alian, sur kiu oni povas libere konduki la manon; prezentanta nenian elstaraĵon sur sia supraĵo; tia, ke la mano tie facile glitas
glata vitro, ledo, fajenco; li elektis kvin glatajn ŝtonojn[1]; Esav estas harkovrita kaj Jakob estas homo glata[1]; glataj vangoj de infano; glata felo de kato; (analoge) la akvo fariĝis glata kiel spegulo[2]; blua, milda glata maro![3].
2 senobstrukca, facile irebla glata vojo[2], aleo. (vid. ebena).
3 (figursenca) iranta sen baro aŭ malhelpo
glata laboro, stilo, parolo; la afero iel ne estas glata[2]; lia morto estos tiel glata, ke eĉ ne estos ombro da suspekto[2].
3 vivo glate ne fluas[2]; mi esperas, ke ĉio glate pasos[4]; ĝi almenaŭ finiĝu por ni glate, li ne malsaniĝu[2]; vivi sate kaj glate[2]; por glate mensogi oni spriton bezonas[2]; la adaptiĝo al la novaj kondiĉoj ne plenumiĝis tute glate; li glate venkis en la konkurso (relo, butero).
1 glatigi lignon per rabotilo[4], ferpecon per fajlilo; glatigi al si la barbon, la harojn; la vento plugas kaj glatigas akvajn montojn[4];
2 glatigi la vojon al iu;
3 glatigi sian stilon; finita kaj glatigita[2] (bone aranĝita).
1 Tia, ke la mano iras malfacile sur la supraĵo: malglata felo de lupo; malglata kruda lanvesto; multaj homoj ne povas tuŝeti malglatan paperon[2]. (vid. raspa).
Adjektivo[redakti]
Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „glata“..png){kind=small}
